絶対的一方通行 ～ Unreachable Message
~ ข้อความที่ไม่อาจเอื้อมถึง
เมื่อเธอยังเป็นเด็ก รู้สึกราวกับอยู่เหนือโลกทั้งใบเธอเดินข้ามผ่านถนนเส้นเล็กๆ ตั้งใจว่าจะออกผจญภัยสักหน่อย
เธอยังจำได้ไหม?
ในตอนแรก ตัวเธอนั้นเปี่ยมไปด้วยความเร่าร้อน
ทว่า พลังของเธอค่อยๆดับวูบ และหมดไปในที่สุด
เธอยังจำได้ไหม?
เธอยังยืนหยัดอยู่ได้อย่างไรกันนะ ?
ความโดดเดี่ยว และ ความสิ้นหวัง ขนาดไหนที่เธอรู้สึกกันนะ ?
ทุกคราที่เธอมองเห็นรอยต่อของเขตุแดนที่เปิดออก
ยังจำได้หรือเปล่า, สักแห่งในใจเธอนั้น
ว่าโลกนี้เป็นสิ่งที่ไร้เหตุผลได้ถึงเพียงใด?
อย่าไปมอง อย่าเข้ามา
อย่ารู้ อย่าข้ามมา
อย่าแม้แต่จะย่างก้าวเข้ามาใกล้ไปมากกว่านี้
อย่าไปฟัง อย่าเข้ามาใกล้กว่านี้
อย่าพยายามเข้าใจ อย่าไปค้นหา
มันมีอะไรที่คุ้มค่ากับการได้มาขนาดนั้นเลยเหรอ?
เธอไม่มีทางรู้หรอก จนกว่าเธอจะเปลี่ยนไปจนหมดสิ้น
ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะหวนกลับไปอีกแล้ว
เธอ อย่าแม้แต่จะเหลือบมองมันอีกเลย
ในที่ๆไร้เหตุผลแบบนี้ ที่ๆบางสิ่งซ่อนเร้นภายใต้ค่ำคืน
โปรดเถอะ มองให้ออกว่าโลกนี้ แท้จริงนั้นเป็นเช่นไร ?
แค่รู้ว่าที่ๆเธอกำลังถูกชักจูงเข้าไปนั้น คืออะไร ?
หากเธอลองสงบใจ, โดยไม่จำเป็นต้องรู้อะไร, เพียงแค่กลัวความมืดยามค่ำคืน
โลกนี้น่ะ แปดเปื้อนไปด้วยภาพลวงที่ไม่มีวันจางหาย
โลกที่เธอยินยอมให้มันลวงตา
โลกที่เธอเคยลืมปรากฏขึ้นมาอีกครา
และหากเธอยังคิดว่า ไม่มีอะไรสวยงามกว่านี้อีกแล้ว
เธอจะถูกกักขังเป็นดั่งเชลย
อย่าไปมอง อย่าเข้ามา
อย่ารู้ อย่าข้ามมา
หากเธอไม่หันหลังกลับไป เธอจะ "ก้าวข้ามมา" ในที่สุด
อย่าไปฟัง อย่าเข้ามาใกล้กว่านี้
อย่าพยายามเข้าใจ อย่าไปค้นหา
แม้ว่าจะก้าวข้ามมาจะง่าย
ทว่า หากเธอพยายามกลับออกไป เธอจะติดกับวังวนของภาพลวงตา
โปรดเถอะ อภัยให้ฉันด้วย
ฉันไม่สามารถแม้แต่จะอ้อนวอนเธอ ที่ฉันทิ้งไว้เบื้องหลัง
นี่เป็นถนนทางเดียวที่ไม่สามารถหวนกลับได้อีกแล้ว
ถ้าหากเธอก้าวข้ามมา จะไม่มีทางกลับไปได้อีก
มันสายไปแล้วสำหรับ "เธอ", สำหรับฉัน
ฉันรู้แล้วว่า เป็นไปไม่ได้แม้แต่จะคิดที่จะกลับไป
เรื่องทั้งหมดมันสายไปแล้ว
ทุกสิ่ง, ทุกอย่าง มันสายเกินแก้ไปแล้ว
----------------------------------------------------------------
เป็นยังไงกันมั่งครับ กับการแป-ลงแบบมึนๆอึนๆ (แปลงจากภาษาอังกฤษเป็นไทย ไม่อิงภาษาญี่ปุ่นแม้แต่น้อย =w=) บางคำมันแปลงตรงๆแล้วประหลาดเลยพยายาม แปลงให้ได้ใจความ แต่ด้วยความที่สกิลการเขียนติดลบ ภาษาอังกฤษก็ง่อยๆจึงออกมาได้แค่เท่าที่เห็น(ฮาา)
ความหมายของเพลงนี้ค่อนข้าง เศร้า และ หดหู่พอสมควร เพลงนี้เอาทำนองมาจากเพลง Night Falls ~ Evening Star ตามรูปก็เป็นธีมของยูคารินั่นแหละ แต่ว่า เนื้อเพลงจะตีความให้เกี่ยวกับใครซักคนในเนื้อเรื่องมันก็เกี่ยวนะ แต่จะตีความให้ไม่เกี่ยวมันก็ไม่เกี่ยวนั่นแหละ แต่สำหรับโพสนี้จะขอลองตีความเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของสองคนนี้ นั่นก็คือ ยูคาริ กับ ยูยูโกะ
สำหรับคนที่ไม่ทราบเนื้องเรื่อง Touhou เท่าไหร่ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังแบบคร่าวๆ ตามเนื้อเรื่อง(แบบที่ผู้เขียนเข้าใจ)
.. ยูคาริ โยวไคตนหนึ่งมีพลังในการควบคุมเขตแดน ตามเนื้อเรื่องเธอรู้จักกับ ยูยูโกะ ตั้งแต่ที่ยูยูโกะยังเป็นเด็กสาว(มนุษย์) แต่กลับมีพลังในการชักจูงผู้คน(หรือแม้แต่โยวไค ??) ให้ไปสู่ความตายได้ ทว่าเมื่อเด็กสาวค่อยๆเติบโตขึ้น เธอพลังของเธอนั้นเริ่มจะรุนแรงจนยากที่จะควบคุม จนสุดท้ายเธอตัดสินใจปลิดชีวิตตัวเองใต้ต้นซากุระ ไซเกียวอายาคาชิ ซึ่งกลายเป็นต้นไม้ที่มีพลังดึงดูดผู้คนมาสู่ความตาย
.. ต่อมาวิญญาณของยูยูโกะก็ถูกใช้เพื่อผนึกต้นซากุระไม่ให้เบ่งบาน และ ฆ่าผู้คนได้อีก วิญญาณยูยูโกะจึงมีร่างกายเป็นรูปเป็นร่าง จำเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตไม่ได้ และุถูกกักขังไว้ในตำหนักหยกขาว
.. ร่ายมาซะยาว เพลงข้างบนที่นำมาแปลงนั้น ถ้าจะตีความว่า เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของยูคาริ(ที่เป็นโยวไคอยู่แล้ว) กับ ยูยูโกะก่อนจะฆ่าตัวตาย การฆ่าตัวตายก็เหมือนเป็นการข้ามไปยังอีกโลก โลกวิญญาณ โลกที่ไม่อยากให้ยูยูโกะเข้าไป ทว่าสุดท้ายเธอก็ตัดสินใจก้าวข้ามมาและตกเป็นเชลยเพื่อกักขังต้นไซเกียวอายาคาชิในที่สุด และ ในตอนจบของเรื่องยูคาริยังคงไปมาหาสู่กับยูยูโกะดังเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น